Przed uruchomieniem zdalnej instalacji aplikacji Kaspersky w sieci, należy określić ustawienia instalacji (ustawienia definiowane podczas instalacji aplikacji). Podczas instalacji Agenta sieciowego należy określić przynajmniej adres połączenia z Serwerem administracyjnym i ustawienia proxy; niektóre ustawienia zaawansowane też mogą być wymagane. W zależności od wybranej metody instalacji, ustawienia można zdefiniować w różny sposób. W najprostszym przypadku (ręczna interaktywna instalacja na wybranym urządzeniu) wszystkie odpowiednie ustawienia można zdefiniować w interfejsie instalatora, co oznacza, że w niektórych sytuacjach wstępna instalacja może być wykonana nawet poprzez wysłanie do użytkownika odnośnika do pakietu dystrybucyjnego Agenta sieciowego wraz z ustawieniami (adres Serwera administracyjnego itd.), które użytkownik powinien wprowadzić w interfejsie instalatora.
Ta metoda nie jest zalecana, ponieważ jest ona niewygodna dla użytkowników i wiąże się z wysokim ryzykiem błędów podczas ręcznego definiowania ustawień; nie nadaje się również do cichej instalacji aplikacji na grupach urządzeń. Na ogół administrator musi określić wartości dla ustawień w sposób scentralizowany; te wartości mogą być następnie użyte podczas tworzenia pakietów autonomicznych. Pakiety autonomiczne to samorozpakowujące się archiwa, które zawierają pakiety dystrybucyjne z ustawieniami zdefiniowanymi przez administratora. Pakiety autonomiczne mogą znajdować się w zasobach, z których mogą pobierać użytkownicy końcowi (na przykład na serwerze Kaspersky Security Center Web Server) i które umożliwiają przeprowadzenie cichej instalacji na wybranych urządzeniach w sieci.
Przejdź do góry